Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 129

Kabanata 129 “Opo, Nay. Ako na,” sagot ni Elliot.

Nabulunan si Avery at nagsimulang umubo ng marahas.

Tinawag niya talaga ang kanyang ina na “Nanay”!

“Narito ang bagay. Sinabi ni Avery na gusto niyang kainin ang iyong luto, ngunit hindi komportable para sa akin na pumunta sa iyong lugar. I’m thinking of booking a restaurant nearly, and I was wondering if you’ll be able to come and cook there,” sabi ni Elliot sa malumanay at mahinahong boses.

“Oo naman! Ipadala mo na lang sa akin ang address at babalik na ako,” sagot ni Laura.

“Salamat,” sabi ni Elliot, pagkatapos ay ibinaba ang telepono at nagpadala ng address kay Laura.

Napatitig sa kanya si Avery na gulat na gulat, lubos na naguguluhan sa kanyang mga kilos.

“Baliw ka ba? I was just simply saying that… Tinawag mo talaga ang nanay ko para ipagluto ako?!” bulalas ni Avery. “Hindi mo dati sineseryoso ang mga salita ko. Ano ang nangyayari sa

ikaw?” Content © NôvelDrama.Org.

“Seryosohin na kita simula ngayon,” sabi ni Elliot habang naging seryoso ang kanyang mga mata at tono.

Isang alon ng init ang dumampi kay Avery at namula ang kanyang mga pisngi. Pakiramdam niya ay naririnig niya ang malakas na kabog ng kanyang puso sa kanyang dibdib.

“Huwag!” umiyak siya. “Paano kung sabihin kong gusto kitang patayin sa susunod na mag-away tayo? Ituloy mo na lang ba at magpakamatay?”

“Maaari mo bang itigil ang pag-iisip tungkol sa pakikipag-away sa akin sa lahat ng oras?”

“Iyon kasi, palagi kaming magkaiba ng opinyon. Sa tingin ko, normal lang iyon. Saan sa mundo ka makakahanap ng dalawang taong magkasundo sa lahat?”

“Siguro nag-e-exist sila. Hindi pa lang natin sila nakikilala.”

“Ayokong makahanap ng taong sumasang-ayon sa lahat ng sasabihin ko na makakasama ko habang buhay. Anong masaya dun?” Sabi ni Avery habang bumababa ang tingin at naging rosy pink ang tenga. “Ang paminsan-minsang pagtatalo ay nagpapanatili sa spark.”

‘ Tumingin ng malalim si Elliot sa kanya.

“Maaari kang maghanap ng mas kaaya-aya kung gusto mo. Hindi kita pipigilan,” sabi ni Avery.

Ang nagbabagang mga mata ni Elliot ang nagpabilis ng tibok ng puso niya, kaya hindi niya napigilang ibuka ang bibig sa kanya.

“May mga mas mahalagang bagay sa buhay ko kaysa sa pakikipag-date,” dagdag niya.

“Wala akong sinabi. Stop overthiking,” naiinis na sabi ni Elliot.

Binuksan ni Avery ang bote ng tubig at humigop muli.

“Hindi mo ba naiisip na masyado kang lalayo kung tawagin mo ang nanay ko para magluto ng ganito?” siya mumbled. “Hindi naman siya utusan. Magagalit ako kung ako siya.”

“Hindi ka pa naging ina sa sarili mo, Avery, kaya hindi mo maintindihan kung ano ang nararamdaman ng iyong ina tungkol dito.”

Ang ibig sabihin ni Elliot sa kanyang mga sinabi ay malamang na hindi galit si Laura.

Paano siya galit sa pagluluto para sa sarili niyang anak? Hindi naman kasi siya nagluluto para sa kanya araw-araw.

Walang ideya si Elliot na tumagos sa puso ni Avery ang kanyang mga salita.

“Sa tingin mo ba ayoko maging nanay? Ikaw ang hindi pumayag!”

Nang makita ni Elliot ang namumulang mga mata ni Avery, napagtanto niyang isang malaking pagkakamali ang ginawa niya.

Gumalaw ang mga labi niya na parang may sasabihin, pero nawalan siya ng masabi.

“Ang iyong depresyon ba ang dahilan kung bakit ayaw mo ng mga bata?” mahinang tanong ni Avery matapos ang sandaling katahimikan. “Hindi naman makakaapekto ang depression sa bata. Irerekomenda ng doktor na wakasan ang pagbubuntis kung may nakita silang mali sa panahon ng mga pagsusuri. Hindi mo kailangang magdesisyon kung ipanganak o hindi ang isang bata.”

Dumungaw sa bintana si Elliot at napakuyom ang panga.

Mukhang sinusubukan niyang pigilan at kontrolin ang kanyang emosyon.

Ilang sandali pa, umalingawngaw sa kotse ang malamig niyang boses, “Huwag mo na akong palakihin pa ng mga bata. Hangga’t hindi mo binabanggit ang mga bata, gagawin ko ang lahat ng gusto mo.”

“Paano kung ang gusto ko lang ay magkaanak?”

Hinawakan ni Avery ang kamay ni Elliot, pagkatapos ay sinabi sa pamamagitan ng bukol sa kanyang lalamunan, “Paano kung magmakaawa ako sa iyo?”

Bago pa siya makapagsalita, binawi ni Elliot ang kamay niya. Ito ang kanyang pagtanggi.