Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 75

Kabanata 75 Sa almusal kinaumagahan, si Avery at Elliot ay tahimik na nakaupo sa hapag kainan. Siya ay kumakain ng mga itlog at toast, habang siya ay kumakain ng cereal. “Salamat sa pagbawi ng phone ko kagabi,” sabi ni Avery, na bumasag sa katahimikan sa pagitan nila. “Ikinalulungkot ko ang aking ina,” sabi ni Elliot, na sa wakas ay nagpahayag ng paghingi ng paumanhin na bumabagabag sa kanya. Namula ang pisngi ni Avery sa sinabi niyang, “Hindi ikaw ang nakabangga sa akin. Bakit ka humihingi ng paumanhin?” “Hindi niya dapat sinampal ang mukha mo,” sabi ni Elliot sa matigas na boses. “Kung sinuman ang humipo sa aking mukha, gagawin ko,” Bago niya matapos ang kanyang pangungusap, itinaas ni Avery ang kanyang kamay at marahang hinaplos ang kanyang pisngi. Ang kanyang balat ay nakakagulat na makinis at sarap sa pakiramdam sa kanyang mga daliri. Namumula ang mga mata ni Elliot nang gumulong ang kanyang Adam’s apple sa kanyang lalamunan, habang ang kanyang kamay ay bahagyang nanginginig sa paligid ng kanyang baso ng gatas. “Okay, we’re even,” sabi ni Avery habang binawi ang kamay at ibinaba ang ulo para humigop ng tsaa. Malakas ang kabog ng kanyang puso sa kanyang dibdib, at parang nagliliyab ang balat sa mga daliring dumampi sa kanyang pisngi. Mabilis niyang tinapos ang almusal at bumalik sa kanyang silid. Ang pasa sa kanyang mukha ay mas magaan kaysa sa nakaraang araw, at hindi ito gaanong masakit. Naglagay si Avery ng light layer ng makeup para matakpan ang pasa.

Hindi na siya nakakulong sa bahay. Ilang beses siyang tinawagan ng opisina sa buong linggo, at ang Trust Capital ay nagpapadala ng mga katanungan tuwing ibang araw. Lumabas siya ng kwarto pagkatapos niyang magbihis. Nakaalis na si Elliot. “Pupunta ka ba sa opisina, Madam? Let me get the driver,” sabi ni Mrs. Cooper saka umalis para tawagan ang driver. This text is property of Nô/velD/rama.Org.

Naghihintay si Avery sa harap ng pintuan nang tumunog ang kanyang telepono. “Mayroon ka bang oras na natitira ngayon, Miss Tate?” Ang boses ni Ben ay nanggaling sa speaker ng telepono. “May hihilingin akong pabor.” “Ano ito?” Tanong ni Avery na parang naguguluhan. “Sigurado ka bang makakatulong ako?” “Sigurado ako,” tiyak na sagot ni Ben. “Nasa bahay ka ba? sunduin kita. Mas makakapag-usap tayo kapag nagkita tayo.” “Okay,” nag-aalangan na sagot ni Avery. Makalipas ang kalahating oras ay dumating si Ben sa gate ng mansyon. Bukod sa kulay, na puti sa halip na itim, siya ay may eksaktong parehong modelo ng kotse bilang Elliot. “Hindi ka ba pupunta sa opisina ngayon, Mr. Schaffer?” Tanong ni Avery habang paakyat sa passenger seat at kinabit ang seat belt. “Hindi ko na kailangang mag-clock sa opisina,” ngumisi si Ben. “Kailangan namin ng tulong mo sa pagpili ng regalo.” “Anong ibig mong sabihin sa “kami”? Sino pa ba ang pinag-uusapan natin?” “Yung ibang managers sa office. Malapit na ang kaarawan ni Elliot. Kailangan namin siyang kunin, ngunit hindi kami sigurado kung ano ang bibilhin. Diyan ka pumasok.” “Kailan ang birthday niya?” nahihiyang tanong ni Avery. “Wala ka bang pakialam sa asawa mo?” Humalakhak si Ben nang makaramdam siya ng kaunting awa kay Elliot. Sinamba siya ni Chelsea na parang diyos habang tinatrato siya ni Avery na parang basura. Ganun pa man, kusa niyang pinili na maging basura. Namula ang pisngi ni Avery sa kahihiyan. Nagbigay lang siya ng dahilan at sinabing, “Medyo abala ako.” “Siyempre ikaw. Ang iyong kumpanya ay dumadaan sa isang mahirap na patch, at ikaw ay gumagawa ng iyong thesis. Sigurado akong mas abala ka pa kay Elliot,” sabi ni Ben. “Pinagtatawanan mo ako,” sabi ni Avery nang mapansin ang tono ng panunukso sa boses nito, ngunit hindi siya nagalit dito. “Hindi ko alam kung ano ang gusto niya. Natatakot ako na hindi ako makakatulong.” “Siyempre, makakatulong ka,” sabi ni Ben habang minamaneho niya ang sasakyan papunta sa

freeway. “Punta tayo sa mall.” Hindi nagtagal ay huminto ang sasakyan sa harap ng pinakamalaking shopping mall ng lungsod. Walang masyadong tao sa isang umaga ng weekday. Pumasok sina Avery at Ben sa department store at dumiretso sa jewelry section sa unang palapag. Nagtaas ng kilay si Avery sa pagkalito at nagtanong, “Mahilig ba siya sa alahas? Hindi ko pa siya nakitang magsuot ng kahit ano…” Hindi ba ang alahas ay isang mas angkop na regalo para sa mga babae? Walang choice si Ben kundi ang maging tapat sa kanya. “Si Elliot ay hindi kailanman tumanggap ng anumang mga regalo mula sa amin,” sabi niya. “Ngunit ngayong mayroon na siya sa iyo, maaari kang tumanggap ng regalo mula sa amin sa ngalan niya.”