Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 110

Kabanata 110

Nakakulong si Avery sa library sa Avonsville University pagkatapos maghapunan sa campus.

Bigla siyang napa-angat ng tingin mula sa kanyang libro.

“Umuulan ng niyebe! Ito ang unang snow ng taon! Tignan mo, bumibigat na! Lumabas tayo at maglaro!”

“Oo naman! Gusto kong magpa-picture!”

Umalis ang kalahati ng mga tao sa library.

Lumapit si Avery sa bintana at tumingin sa niyebe na matikas na lumilipad pababa mula sa langit.

Ito ay isang magandang tanawin.

Hindi kataka-takang may kasabihan na tiyak na magtatagumpay ka kung may anyayahan kang lumabas sa unang snow.

Ang mga bagay ng kagandahan ay naglalagay sa lahat sa isang magandang kalagayan, pagkatapos ng lahat.

“Nagri-ring ang iyong telepono!” sabi ng kung sinong lumapit sa likod ni Avery at tinapik siya sa balikat.

Natigilan siya at sinabing, “Oh, salamat!”

Pagkatapos ay lumipad siya pabalik sa kanyang upuan.

Hindi pa nagpunta si Avery sa ospital para ipagamot ang kanyang paa hanggang sa huli.

Malubha ang pamamaga kaya natagalan bago gumaling.

Gayunpaman, wala sa mga ito ang nakaapekto sa kanyang pang-araw-araw na buhay.

Kinuha niya ang phone niya at sinagot ang tawag.

Matapos marinig ang sinabi ng nasa kabilang linya ay nagliwanag ang mga mata ni Avery at tumaas ang kanyang mga kilay dahil sa pananabik.

•Hindi nawala ang malawak na sinag sa kanyang mukha kahit ibinaba na niya ang telepono.

Sa wakas ay umikot na ang kanyang suwerte.

Baka may guardian angel siyang nagbabantay sa kanya.

Inayos ni Avery ang kanyang mga gamit, kinuha ang kanyang bag, at lumabas ng gusali sa pinakamabilis na kanyang makakaya.

Biglang tumunog ulit ang phone niya, at walang pag-aalinlangan niyang kinuha iyon.

“Umuulan, Avery! Don’t tell me nasa library ka pa!” Sabi ni Tammy sa kabilang dulo ng

Ang linya.

“Tammy! Nagpasya akong pumunta sa grad school!”

“Ano?! Anong nangyari?” gulat na bulalas ni Tammy. “Diba sabi mo hindi ka pupunta? Bakit biglang nagbago ang isip mo?” Content © NôvelDrama.Org.

Napakalakas ng boses niya kaya kinailangan ni Avery na ilayo pa ang telepono sa tenga niya.

“Kilala mo ba kung sino si Propesor James Hough?”

“Walang ideya,” sagot ni Tammy. “Siya ba ay isang bigshot na propesor?”

“Siya ay! Siya ang aking bayani! I just got a call from his assistant saying that the professor wants me to study under him…” sabi ni Avery habang umiiyak. “This is a dream come true… Hindi pa rin ako makapaniwala na pinili niya ako…”

Walang ibang gusto si Tammy kundi yakapin ang kanyang matalik na kaibigan ng isang malaking yakap sa oso.

“Lagi kong sinasabi na ikaw ay para sa magagandang bagay, Avery! Bakit hindi mo ako pinaniwalaan? Naniniwala ka na sa akin ngayon, hindi ba? Nasaan ka ngayon? Lumabas tayo at magdiwang!”

Umiikot ang ulo ni Avery sa sobrang kaba. Pinunasan niya ang mga luha sa kanyang mukha, saka sinabing, “Ang gusto ko lang gawin ngayon ay umuwi at matulog. natatalo ako. Hapunan na ako sa susunod!”

“Nahihirapan ka bang matulog?” tanong ni Tammy. “Nabalitaan ko kay Jun na discharge si Elliot ngayon. Hindi mo kailangang mag-alala sa kanya. Marami siyang nagbabantay sa kanya, kaya sigurado akong gagaling siya ng wala sa oras.” ,

“Alam ko,” sagot ni Avery.

Hindi sa nag-aalala siya sa kanyang paggaling, ngunit napilayan siya ng pagkakasala.

Hindi siya masasaktan kung hindi dahil sa kanya.

Nang matapos ang tawag sa telepono, ibinaba ni Tammy ang kanyang telepono at tumingala kay Jun. “Graduate na si Avery,” sabi niya sabay buntong-hininga. “Malamang kailangan niyang umalis ng bansa. Hinanap ko ang propesor na sinasabi niya at nalaman kong nagtatrabaho siya sa isang medikal na paaralan sa ibang bansa…”

“Ito ay isang magandang bagay,” sabi ni Jun. “Sigurado akong ibibigay sa kanya ni Elliot ang kanyang buong suporta.” “Ano na naman ang nangyayari sa kanya? Bakit hindi niya makita si Avery? Siya ang nakakita sa kanya noong nahulog siya sa burol na iyon… Hindi naman siya ang nagsabi sa kanya na umakyat doon. Paano siya magagalit sa kanya?”

Hindi napigilan ni Tammy na tumayo para sa kanyang matalik na kaibigan.

Pinulupot ni Jun ang braso sa balikat ni Tammy, at dahan-dahang naglakad ang dalawa sa ilalim ng bumabagsak na snow.